Deze column is geschreven op een persoonlijke opinie van Joppe Knoester
Wat doen Noord-Koreanen in Rusland?
Noord-Koreaanse soldaten in Russische grensregio’s, druk bezig met de wederopbouw van door oorlog getroffen dorpen. Het klinkt als een scenario uit een geopolitieke thriller, maar het gebeurt echt. Terwijl het Westen zich verdiept in binnenlandse discussies over cultuur en technologie, groeit de samenwerking tussen twee autoritaire regimes stilletjes door.
Op het eerste gezicht lijkt het misschien onschuldig: soldaten die helpen met wederopbouw, geen tanks of raketten, maar betonmixers en graafmachines. Toch is deze ontwikkeling allesbehalve onschuldig. Het is een strategische zet, een transactie. Rusland is steeds verder geïsoleerd door sancties en oorlog, en Noord-Korea grijpt deze situatie aan om een oude alliantie nieuw leven in te blazen.
Geen liefdadigheid, maar handel
Laten we helder zijn: dit is geen daad van solidariteit of humanitaire hulp. Dit is pure ruilhandel. Rusland levert olie, voedsel en misschien zelfs wapentechnologie, en Noord-Korea levert wat het over heeft: mensen. Niet als soldaten met geweren, maar als werkkrachten in uniform, gehoorzaam, getraind, en afhankelijk van het regime dat hen heeft gestuurd.
Het cynische aan deze hele situatie? Dit is geen nieuw fenomeen.
Slavernij met een Europees tintje
Velen zijn het vergeten, maar nog tot een paar jaar geleden werkten Noord-Koreaanse arbeiders in Europese landen zoals Polen. Op werven, in fabrieken, op bouwplaatsen, onder toezicht, zonder vrijheid, met hun loon grotendeels direct naar Pyongyang. De Europese Unie wist ervan. En toch gebeurde het. Dat hoofdstuk leek gesloten, maar het model leeft voort. Alleen de locatie is veranderd, en het uniform is nu militair.
Rusland en Noord-Korea gebruiken elkaar, en ze doen het slim. Terwijl Westerse landen proberen invloed te behouden via diplomatie en sancties, bouwen deze staten een alternatieve samenwerking, buiten de radar van de meeste mensen.
Een stille strategie
Wat we nu zien is geen toeval. Noord-Korea weet wat het doet. Geen kernproeven dit keer, geen provocaties aan zee, maar iets subtielers: aanwezigheid. In grensregio’s. In wederopbouw. In het verhaal van Rusland als slachtoffer en overlever. Noord-Korea presenteert zich als bondgenoot, als kracht die opstaat wanneer anderen wegkijken.
We zouden dit niet moeten onderschatten. Dit zijn de kleine verschuivingen die op lange termijn grote gevolgen hebben.
Tijd om wakker te worden
We kunnen deze situatie wegwuiven als een voetnoot in de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Of we kunnen het zien voor wat het is: een geopolitieke beweging, zorgvuldig gepland en strategisch uitgevoerd. Noord-Korea komt terug op het wereldtoneel, niet met bommen, maar met bouwhelmen.
En wij? Wij moeten leren kijken naar wat er niet direct in de schijnwerpers staat. Want soms speelt de echte machtsverschuiving zich af aan de randen van onze aandacht.
“Wisten jullie dat er jarenlang Noord-Koreanen in Europa werkten, bijvoorbeeld in Polen? Denken jullie dat overheden dat écht niet wisten, of werd het gewoon door de vingers gezien?
Ongelofelijk dat Europa dit al die tijd heeft toegelaten.